Η δυσλιπιδαιμία αφορά παθολογικά αυξημένα επίπεδα χοληστερίνης και άλλων λιπιδίων του αίματος. Παρόλο που το λίπος είναι απαραίτητο για τη λειτουργία των κυττάρων, τα υψηλά επίπεδα λιπιδίων αυξάνουν την αθηρωμάτωση, και συνεπώς τον κίνδυνο καρδιακής νόσου ή καρδιακού επεισοδίου (έμφραγμα μυοκαρδίου).
Τα επιθυμητά επίπεδα χοληστερίνης για τους ενήλικες (20 ετών και άνω) περιγράφονται στον παρακάτω πίνακα. Ωστόσο, οι τιμές για εσάς μπορεί να είναι διαφορετικές, αναλόγως του δικού σας κινδύνου για έμφραγμα ή εγκεφαλικό.
- Ολική χοληστερίνη: κάτω από 200 mg/dL
- HDL χοληστερίνη: άνδρες πάνω από 40 mg/dL και γυναίκες πάνω από 50 mg/dL
- LDL χοληστερίνη (γνωστή ως “κακή χοληστερίνη”): κάτω από 100 mg/dL και κάτω από 70 mg/dL για ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή καρδιαγγειακή νόσο.
- Τριγλυκερίδια: κάτω από 150 mg/dL
Τύποι δυσλιπιδαιμίας
Παρατηρούνται οι παρακάτω τύποι δυσλιπιδαιμίας (υψηλή χοληστερίνη):
- Υψηλά επίπεδα LDL χοληστερίνης
- Χαμηλά επίπεδα HDL (καλής χοληστερίνης)
- Υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων
Όταν τα επίπεδα της LDL χοληστερίνης είναι ψηλά, γίνεται σχηματισμός πλακών (αθηρωματική πλάκα) στις αρτηρίες. Οι αθηρωματικές πλάκες σταδιακά μειώνουν την ροή του αίματος στα διάφορα όργανα, όπως την καρδιά ή τον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα το έμφραγμα ή το εγκεφαλικό αντίστοιχα, ή την περιφερική αγγειακή νόσο.
Χαμηλά επίπεδα HDL και υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων μπορούν παρομοίως να οδηγήσουν στην εναπόθεση λίπους στις αρτηρίες. Τα υψηλά επίπεδα HDL προστατεύουν την καρδιά και τα αγγεία, βοηθώντας στην απομάκρυνση της LDL χοληστερίνης από τις αρτηρίες.
Αντιμετώπιση και Θεραπεία δυσλιπιδαιμίας
Ο βασικός άξονας της αντιμετώπισης της δυσλιπιδαιμίας είναι οι αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες και στον τρόπο ζωής. Συνιστάται:
- αεροβική άσκηση, 3 φορές την εβδομάδα για 30 λεπτά τη φορά
- αποφυγή ζωϊκών λιπών και επεξεργασμένων λιπών (τηγάνισμα τροφών, πατατάκια, κα)
- αποφυγή ζάχαρης
- μεγαλύτερη κατανάλωση λαχανικών και φρούτων
Εφόσον οι παραπάνω αλλαγές δεν μειώσουν ικανοποιητικά τις τιμές της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων, τότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν φάρμακα, ιδίως στην περίπτωση που υπάρχει επιβαρυμένο κληρονομικό ιστορικό (για παράδειγμα, ιστορικό εμφράγματος ή εγκεφαλικού στην οικογένεια).